Over Pasteur en Béchamps en "le terrain"
"Antwârpe .. ga zé ga voer ma
toch de stad waor azzek zén gebore
de Gruunpleuts, de Meir, de Kayserlei
daor hemme kik m'n hart verlore ..."
.... zongen De Strangers in 1975 op de melodie van "Please tell her I said hallo" van Shepstone & Dibbens. Ik ken het beter in de versie van Joe Dassin "Si tu t'appelle mélancholie".
Op veilige afstand van mijn geboortestad zie ik met lede ogen toe wat er daar gebeurt en hoe gouverneur Cathy Berx met harde maatregelen de coronacrisis onder controle probeert te krijgen. Een Antwerpenaar die elke avond zijn stad van 23u30 tot 6u voor dood moet achterlaten en dat in volle zomer en net bij de heropstart van het voetbal, dat komt niet goed. De Joodse en Marokkaanse gemeenschap worden dan ook nog eens geviseerd als broeihaarden voor het coronavirus, ik hou mijn hart vast....
En dat allemaal omdat een samenscholingsverbod moeilijk te controleren valt. Antwerpenaars feesten graag, ja en zo gauw de zon er is, zitten de terrasjes boemersvol. Het nachtleven bruist er, in normale tijden toch, nu even niet. Er wordt heel veel getest op corona, en vooral mensen in de groep tussen 20 en 40 jaar worden positief getest. Voorlopig komen er geen berichten dat mensen uit die groep ook heel ziek worden of op intensive care belanden.
Dertigers die thuis vrienden ontvangen en feestjes bouwen, en zo het virus helpen verspreiden, misschien is daar ook een positieve noot aan. Misschien gaat zo de groepsimmuniteit naar boven, en druipt het virus vanzelf af. Het is maar een bedenking.
En hoe zou het in Zweden zijn? In mei kreeg Anders Tegnell een storm van kritiek over zich heen, vooral vanuit het buitenland. Nu hoor je er weinig over. Zou de Zweedse aanpak toch geloond hebben? Ligt de groepsimmuniteit daar hoger dan elders in Europa?
Genoeg gezeverd over corona. Het was tijd om de website nog eens door te nemen en aan te passen. Een mens evolueert en dat wil ik graag weerspiegeld zien in de website. Hier en daar is de tekst al aangepast, nieuwe foto's volgen nog. Als je door de website bladert, merk je de aanpassingen misschien op. Ga maar op onderzoek uit als je zin hebt, of niet natuurlijk.
De tuin is serieus veranderd. Bomen en struiken zijn gegroeid, het stuk groentetuin is uitgebreid, de hop vrolijkt een zitplekje op, de braamstruiken vermenigvuldigen zich en staan volop in bloei, en een Blauwe regen heeft eindelijk wortel geschoten. De tuin maakt me blij en geeft me een gevoel van rijkdom. Focussen op wat groeit en bloeit, helpt om niet ongewild meegesleurd te worden in de heersende angstgolf.
Oh ja, toch nog even iets over beestjes die ons belagen. De Franse scheikundige en bioloog Louis Pasteur leefde van 1822 tot 1895. Voor hem waren micro-organismen de oorzaak van ziekten, en moesten die virussen, bacteriën en microben bestreden worden. Hij heeft een bijdrage geleverd door bv een vaccin te vinden tegen hondsdolheid. De term pasteuriseren is van zijn naam afgeleid.
Een tijdgenoot van Pasteur, de Franse wetenschapper Antoine Béchamps (1816-1908) legde de nadruk op het weefsel, "le terrain". Als het weefsel van de gastheer gezond is, dan maken micro-organismen weinig kans. M.a.w. een goed werkend immuunsysteem is de beste verdediging tegen indringers. Béchamps was dan ook voorstander van een gezonde levensstijl. Gezonde voeding, hygiëne, frisse lucht en genoeg beweging waren voor Béchamps zeer belangrijk. Béchamps wordt zelden of nooit vermeld.
Beide heren hebben hun pluimen verdiend. Opmerkelijk is dat Pasteur op het einde van zijn leven zijn eeuwige rivaal bijtrad:
"Le microbe n'est rien, le terrain est tout."
"It is not the germs we need worry about. It is our inner terrain"
Al maanden zijn wetenschappers en politiekers in de ban van Covid-19. Ze zijn het niet altijd eens met elkaar, en ook wetenschappers verschillen onderling van mening. Berichtgeving is op zijn minst tendentieus. Je immuunsysteem ("le terrain") versterken, daar wordt in alle talen over gezwegen. De zienswijze van Pasteur wordt gevolgd, de cellulaire theorie van Béchamps wordt links gelaten in de mainstream berichtgeving.
Mij raakt het dat Pasteur helemaal op het einde van zijn leven een ander inzicht kreeg, een bredere kijk had op het voorwerp van zijn levenslang onderzoek. Ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken, ik was er niet bij, maar het raakt me. In het aanschijn van de dood brokkelt de strijdlust af en valt een mens uiteen, en kan er iets anders gebeuren, iets anders gezien worden.... of zoiets.
Bij dezen wil ik hulde brengen aan alle dokters, verplegers en andere werkers in de gezondheidszorg, die hun beroep uitoefenen met een open visie op gezondheid. Overal te lande en bij uitbreiding over heel de wereld zijn er mensen die zieke mensen bijstaan op een persoonlijke, betrokken manier, en zichzelf en de manier waarop ze geleerd hebben geneeskunde te bedrijven, telkens weer in vraag durven stellen. Ze zoeken naar een benadering op maat van de hulpbehoevende medemens. Ze beschouwen de mens als een geheel, body-mind-soul, dat ingebed is in een bredere context, en nemen die realiteit mee in hun werk. Of hoe de nalatenschap van beide heren geëerd kan worden. Chapeau.
"The primary cause of disease is in us, always in us"
Antoine Béchamps
© Ingrid