Licht en donker

Ultimately, we have just one moral duty: to reclaim large areas of peace in ourselves, more and more peace, and to reflect it toward others. And the more peace there is in us, the more peace there will also be in our troubled world. - Etty Hillesum

In de zomer jeukte het om op reis te gaan. Op uitnodiging van de zonen ging het richting Normandië en Bretagne, prachtige streken. Het was volop genieten van de zee en van spelende kleinkinderen op lege stranden. Op de terugweg voerde een wegwijzer me naar een abdij net buiten het dorp. Ik parkeerde de auto naast een kleine stuwdam en sliep met het geluid van vallend water op de achtergrond. Eventjes als nomade leven, picknicken in de vrije natuur, slapen in de auto, de tijd nemen om te stoppen als iets mijn aandacht trekt, heerlijk is dat.

Zaterdag 13 november organiseerde 'Tegenwind' een gebeuren in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen. We werden uitgenodigd om de 7de aflevering van de documentairereeks, een rondetafelgesprek over de toekomst van onze samenleving, op groot scherm te bekijken. Met drie hadden we daar naar uit gekeken. Samen met mijn dochter en mijn jongste zus waren we present. Het werd een deugddoende avond.

Ik weet het, met de huidige technische mogelijkheden kan je met één klik contact hebben met mensen van over de hele wereld, maar dat kan nooit echt contact vervangen. We zijn sociale wezens en het is een heel natuurlijke behoefte om je verbonden te weten met anderen én die verbondenheid in levende lijve te willen vieren. En dat is wat er die avond gebeurde. Het leek wel of alle aanwezigen geraakt werden door dezelfde passages, we veerden samen recht, klapten enthousiast in de handen en werden stil toen de protagonisten op het podium gevraagd werden en er eentje ontbrak....

's Avonds in bed kon ik aan mijn lichaam voelen hoe goed het gedaan had, hoe vervuld ik was, volgelopen, gevoed, alsof een gemis was goedgemaakt.

Dansen is mijn ding, een huwelijk tussen muziek en beweging kan prachtige schouwspelen voortbrengen. Veel wordt er hier niet gedanst, maar elk jaar van september tot december zendt BBC One 'Strictly come dancing' uit. Dan kan ik effe wegdromen ... Koppels van telkens een professionele danser en een bekend iemand, dansen elke zaterdag de ziel uit hun lijf om zo lang mogelijk in de running te blijven en misschien de finale te halen en de felbegeerde trofee te winnen.

Series 19 was in meerdere opzichten memorabel. 15 koppels starten in september de competitie. Niet alleen bestond voor het eerst één van de koppels uit 2 mannen, er deed ook een dove vrouw mee!

Om een lang verhaal kort te maken, uitgerekend die 2 koppels stonden in de finale en bezorgden de kijkers een onvergetelijke, ontroerende avond. Voor wie ook van dans houdt en toe is aan een beetje ontspanning, alle dansen zijn terug te vinden op YouTube.

Als een dove vrouw het aandurft om aan een veelbekeken danswedstrijd deel te nemen, als ze bovendien perfect op de maat blijkt te kunnen dansen, dan is er veel mogelijk. Rose is gegaan voor wat ze waard is en ze heeft een zeer goede leraar gehad. Giovanni heeft zijn manier van aanleren afgestemd op de wereld van Rose, een wereld die hem totaal onbekend was. Of hoe 2 mensen die elkaar voordien niet kenden, door enkele maanden intensief samen te werken hun einder verbreedden en beiden groeiden als mens.

Rose en Giovanni werden uiteindelijk door het publiek uitgeroepen tot winnaars. Diep vanbinnen schuilt er een romantische, dansende ziel in me, maar wat ik zeker ook meeneem zijn de positieve, constructieve boodschappen die op een heel aangename en feestelijke manier werden meegegeven. En blijkbaar hebben mensen daar nood aan.

En om in de danssfeer te blijven, fijn om een lachende Greta Thunberg op het toneel te zien verschijnen, zingend, dansend en zich amuserend. Niet alles moet perfect zijn, soms is gewoon een beetje lol hebben genoeg.